ساختار ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت های دندانی شامل اجزایی مانند بدنه، اباتمنت، کلاهک درمانی، فرم دهنده لثه، کلاهک بهداشتی، بولت مرکزی و ... می باشد.
(1) قسمت بدن هنگامی که ایمپلنت های دندانی در بافت های دهان کاشته می شوند، بخش مهمی برای به دست آوردن حمایت، تثبیت و ثبات است. در میان آنها، بدن ایمپلنت کاشته شده در بافت نرم استنت نامیده می شود که به شکل مشبک است. بدن کاشته شده در استخوان، ایمپلنت یا پست ثابت نامیده می شود که به عنوان بخش داخل استخوانی نیز شناخته می شود.
(2) پایه شمع. پروتزهای فوقانی از طریق آن به ایمپلنت متصل می شوند.
(3) کلاه شفا. همچنین به عنوان پیچ پوششی نیز شناخته می شود، جزئی است که با استفاده از رزوه ها به داخل بدنه ایمپلنت پیچ شده و ثابت می شود. عملکرد اصلی پوشاندن موقت سوراخ هایی است که بدنه را با شمع های فونداسیون وصل می کند.
(4) شکل دهنده آدامس. همچنین به عنوان اباتمنت شفابخش شناخته می شود، در جراحی ایمپلنت دندان، خونریزی از برش جراحی می تواند بر میدان دید اپراتور تأثیر بگذارد. در حین قرار دادن اباتمنت، ممکن است به طور تصادفی بافت نرم بین اباتمنت و بدن فشرده شود و باعث نکروز و عفونت بافت نرم شود. این جزء می تواند مشکلات فوق را حل کند.
(5) کلاه بهداشتی. این پیچ در بالای شمع فونداسیون است. عملکرد کلاهک بهداشتی جلوگیری از ورود بقایای مواد غذایی و سایر مواد زائد به پیچ های فونداسیون قبل از نصب پروتزهای بالایی است.
(6) پیچ مرکزی. این پیچ که به عنوان پیچ مرکزی نیز شناخته می شود، یک پیچ میله ای شکل است که به شمع فونداسیون نفوذ کرده و آن را به طور کلی به بدنه متصل می کند.
ساختار و ترکیب ایمپلنت ها بسیار دقیق و پیچیده است و مواد مورد استفاده نیز بسیار خاص است که امکان استفاده بهتر و ماندگارتر از ایمپلنت ها را پس از کاشت فراهم می کند.